Өнөөдөр олон улсын оюутны эрхийн өдөр. Оюутан бүрийн өөрсдийнхөө эрхийг хамгаалуулж, өөрийнхээ эрхийн төлөө тэмцэх өдөр. Анх 1941 оноос тэмдэглэж эхэлсэн гэж байгаа. Гэхдээ жил бүрийн 11 сарын 17-ныг олон улсын оюутны эрхийн өдөр гээд нэрлэчихсэн л болохоос энэ өдрийг угтаад ямар нэгэн оюутнууддаа чиглэсэн үйл ажиллагаа бараг явуулдаггүй юм дөө. Явуулдаг байлаа ч гэсэн жирийн нэгэн оюутан бидэнд мэдрэгдэх нь ховор л доо.
Эсвэл намайг оюутан болсноос хойш зохион байгуулдаг арга хэмжээ нь байхгүй болчихсон ч юм уу хэн мэдлээ. Миний сонссоноор энэ жил энэ өдрийг угтаад их дээд сургуулийн сургалтын чанарыг дээшлүүлэх талаар хэлэлцсэн их дээд сургуулиудын профессоруудын хурал л болсон гэсэн.
Оюутан гэж нэрлэгдэж 150 мянгын нэг болж яваа болохоор энэ өдөр бол миний эрхийн өдөр. Миний их дээд сургуульд суралцах эрхийг ямар нэгэн байдлаар хааж боогоод, зөрчөөд байгаа юм бараг байхгүй болохоор гомдол санал нээх бичий гэж бодохгүй байна.
Анх 2005 оны 8-р сарын 25нд ШУТИС-ын Компьютер Техник Менежментийн сургуулийн хаалгаар алхан орж байж билээ. Нартай сайхан өдөр байсан санагдаж байна. Оюутан нэрийг зүүж, КтМС-ын оюутнуудын тоог нэгээр нэмсэн тэр өдрөөс хойш гурван жил өнгөрчихжээ.
Тэр цагаа өнөөдөр эргээд нэг дурслаа.
Хамгийн анхны тулгарсан асуудал нь хичээлийнхээ хувиарыг зохиох байсан юм. Их л ойлгомжгүй байсан санагдаж байна. Хүнээс асуучих гэхээр дээд курсынхан эхний өдөр бараг ирээгүй, ирсэн хэд нь бие биетэйгээ зуны амралтынхаа тухай ярилцаад зав байгүй. Үеийнхнээсээ асууя гэхээр бүгд миний өрөөсөн дугуйнууд.
Шинэ сургуульдаа үзсэн хамгийн анхны мэргэжлийн хичээл нь Алгоритмын Үндэс гэдэг хичээл байлаа. Програмист мэргэжлийн үндэс суурь нь. Цуг үзэж байгаа хүүхдүүд маань алгоритмыг 10 жилдээ заалгачихсан, зарим нь бүр С, Паскаль мэддэг байлаа.
Манай 10 жилийн сургууль мэдээлэл зүйн багш байхгүй гэдэг шалтгаанаар уг хичээлийг бараг ороогүй учраас би алгоритм болон програмчлалын хэлний ямар ч мэдлэггүй байсан юм.
Програмчлалын хувьд бол юу ч бичээгүй цав цагаан цаас хэхэ. Ингээд л эхнээс нь эхлээд судалсан даа. Интернэт эд нартай ч гэсэн анх КтМС-д ороод л танилцаж байлаа шд.
Хөгтэй хөгтэй юмтай их таарч, гайхаж, ангайж, биширч явсаар өдийг хүрсэн байх юм.
Сайхан дурсамжтай үе олон байна, харамсмаар зүйл ч зөндөө л байна. Одоо 7 хүрэхгүй сарын дараа сургуулиа төгсөнө гэж бодохоор муухай ч юм шиг гоё ч юм шиг.
Нийт оюутнууддаа олон улсын оюутны эрхийн өдрийн мэндийг хүргээд бичлэгээ өндөрлөе дөө.
Эсвэл намайг оюутан болсноос хойш зохион байгуулдаг арга хэмжээ нь байхгүй болчихсон ч юм уу хэн мэдлээ. Миний сонссоноор энэ жил энэ өдрийг угтаад их дээд сургуулийн сургалтын чанарыг дээшлүүлэх талаар хэлэлцсэн их дээд сургуулиудын профессоруудын хурал л болсон гэсэн.
Оюутан гэж нэрлэгдэж 150 мянгын нэг болж яваа болохоор энэ өдөр бол миний эрхийн өдөр. Миний их дээд сургуульд суралцах эрхийг ямар нэгэн байдлаар хааж боогоод, зөрчөөд байгаа юм бараг байхгүй болохоор гомдол санал нээх бичий гэж бодохгүй байна.
Анх 2005 оны 8-р сарын 25нд ШУТИС-ын Компьютер Техник Менежментийн сургуулийн хаалгаар алхан орж байж билээ. Нартай сайхан өдөр байсан санагдаж байна. Оюутан нэрийг зүүж, КтМС-ын оюутнуудын тоог нэгээр нэмсэн тэр өдрөөс хойш гурван жил өнгөрчихжээ.
Тэр цагаа өнөөдөр эргээд нэг дурслаа.
Хамгийн анхны тулгарсан асуудал нь хичээлийнхээ хувиарыг зохиох байсан юм. Их л ойлгомжгүй байсан санагдаж байна. Хүнээс асуучих гэхээр дээд курсынхан эхний өдөр бараг ирээгүй, ирсэн хэд нь бие биетэйгээ зуны амралтынхаа тухай ярилцаад зав байгүй. Үеийнхнээсээ асууя гэхээр бүгд миний өрөөсөн дугуйнууд.
Шинэ сургуульдаа үзсэн хамгийн анхны мэргэжлийн хичээл нь Алгоритмын Үндэс гэдэг хичээл байлаа. Програмист мэргэжлийн үндэс суурь нь. Цуг үзэж байгаа хүүхдүүд маань алгоритмыг 10 жилдээ заалгачихсан, зарим нь бүр С, Паскаль мэддэг байлаа.
Манай 10 жилийн сургууль мэдээлэл зүйн багш байхгүй гэдэг шалтгаанаар уг хичээлийг бараг ороогүй учраас би алгоритм болон програмчлалын хэлний ямар ч мэдлэггүй байсан юм.
Програмчлалын хувьд бол юу ч бичээгүй цав цагаан цаас хэхэ. Ингээд л эхнээс нь эхлээд судалсан даа. Интернэт эд нартай ч гэсэн анх КтМС-д ороод л танилцаж байлаа шд.
Хөгтэй хөгтэй юмтай их таарч, гайхаж, ангайж, биширч явсаар өдийг хүрсэн байх юм.
Сайхан дурсамжтай үе олон байна, харамсмаар зүйл ч зөндөө л байна. Одоо 7 хүрэхгүй сарын дараа сургуулиа төгсөнө гэж бодохоор муухай ч юм шиг гоё ч юм шиг.
Нийт оюутнууддаа олон улсын оюутны эрхийн өдрийн мэндийг хүргээд бичлэгээ өндөрлөе дөө.
0 сэтгэгдэлтэй:
Post a Comment